در فرهنگ شیعه با توجه به روایات صحیحی که از اهلبیت عصمت و طهارت به ما رسیده برخی از ایام، مسعود و متعلق به اولیاء الله هستند و برخی از ایام، منحوس و متعلق به اعداء الله هستند. علاوه بر روایات، ارباب طلسمات و تسخیرات و اساتید علوم غریبه به این مطلب اذعان دارند و در ایام سعد، اعمالی همچون حبّ و رزق و ... انجام می دهند و در ایام نحس، اعمالی مثل بغض و تفرقه و غلبه و ... انجام می دهند.
در طول هفته، روز چهارشنبه متعلق به اعداء الله مثل بنی امیه و منحوس است و در روایات روز خلقت جهنم محسوب می شود. و در طول ماه، روز شانزدهم ماه قمری روز منحوس است و در طول سال، ماه محرم ماه بنی امیه و منحوس است.
همانطور که روزی مثل جمعه ولی الله است؛ روز چهارشنبه هم عدوّ الله است. در تطبیق ایام می توان چنین مثال زد که جمعه همان امیرالمومنین است و چهارشنبه همان معاویه است. در بین ماه ها هم ماه رمضان، ماه ولی الله است و محرم، ماه اعداء الله خصوصاً بنی امیه و در رأس آنها ابوسفیان و معاویه و یزید است.
استقبال از جمعه و استقبال از رمضان، استقبال از ولی الله است چنانچه در روایات در شب جمعه برای استقبال از روز جمعه اعمالی وارد شده است و اعمالی هم برای استقبال از رمضان وارد شده است. اما به هیچ عنوان استقبال از چهارشنبه و محرم نداریم بلکه فقط اعمالی در همان ایام برای دفع نحوست وارد شده است. لذا با توجه به معنای استقبال که همان پیشواز از روی احترام و تعظیم است نمی توان برای چهارشنبه و ماه محرم، عظمتی قائل شد. مغالطه در اینکه بگوییم در ماه محرم سید الشهدا به شهادت رسیده پس محرم، ماه باعظمتی است مانند مغالطه در این است که بگوییم سیدالشهدا را یزید به شهادت رسانده پس یزید هم شخص با عظمت و مورد احترامی است. اینها غیر از این است که خداوند تبارک و تعالی و خلفای بر حقّش ماه رمضان را با عظمت می شمرند (شهرٌ عظّمته و فضّلته علی الشهور). پس علی القاعده اگر استقبالی هم باشد از ماه رمضان است که در ادعیه صحیفه سجادیه با چنین استقبالی مواجه می شویم.
برداشتهای سلیقه ای و مناسبت سازی های بی قاعده و قانون از آفتهای قرن اخیر است که متأسفانه به علت از بین رفتن فقه اصیل و از بین رفتن فقاهت در همه عرصه های دینی و اجتماعی به وجود آمده. ساختن ایام مناسبتی مانند ساختن نمازهای اختراعی، بدعت و حرام است. بله شما می توانید هر قدر که می خواهید نماز مستحبی بخوانبد اما نمی توانید نمازی را اختراع و عنوانی را به عنوان های نماز اضافه کنید. در توجه به موالید و شهادات و اعیاد و مناسبتهای اسلامی هم می توان در هر فرصتی از آنها یاد کرد اما ساختن و جعل یک عنوان و اضافه کردن به مناسبتها، بدعت و حرام است بلکه از مصادیق بارز مصالح مرسله و گاهی استحسان است که در فقه شیعه مردود است. امید است که فقه تخصصی بر روی این مسائل، بیشتر سرمایه گذاری کند و فقاهت را محدود به برخی مسائل تکراری نکند. در فقه عزاداری و فقه مناسبت باید این را دانست که توجه به محرم و عاشورا با توجه به سید الشهدا ، مقوله های از هم جدا هستند که نباید بین آنها خلط شود.
[ چهارشنبه 96/6/29 ] [ 12:36 عصر ] [ فتیان ]
